دکترای انگل شناسی : هنوز واکسنی برای بیماری سالک تهیه نشده است

شیراز نیوز - دکترای انگل شناسی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه بیماری لیشمانیوز در در زمره بیماری های مشترک بین انسان و حیوان بوده و انواع پوستی آن سالک نامیده می شود، گفت: هنوز واکسنی برای بیماری سالک تهیه نشده است.

  به گزارش شیراز نیوز به نقل از نمابر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دکتر غلامرضا حاتم، افزود: لیشمانیوز در ایران به اشکال پوستی و احشایی ملاحظه می شود و عامل آن انگل میکروسکوپی درون سلولی به نام لیشمانیا است.

وی در خصوص سیر تکاملی و انتقال این بیماری، افزود: انگل لیشمانیا توسط ناقلی به نام پشه خاکی که نام علمی آن ' فلوبوتوموس ' است به انسان و جوندگان مانند موش صحرائی یا گوشتخواران مانند سگ ها منتقل می شود و آنها را آلوده می کند.

دکتر حاتم گفت : پشه های خاکی در مناطق مرطوب رشد و تکثیر پیدا می کنند و نوع ماده آن، برای پرورش تخم، خونخواری می کند.

وی ادامه داد: وقتی پشه از موش ، سگ یا انسان مبتلا به لیشمانیوز پوستی یا احشایی خونخواری می کند، انگل وارد روده او شده و در آنجا تکثیر می شود ، سپس به دهان پشه باز می گردد که در این حالت اگر پشه از افراد یا حیوانات سالم خونخواری کند، انگل وارد پوست و خون انسان یا حیوان می شود و آنها را مبتلا می کند.

این دکترای انگل شناسی پزشکی با اشاره به تقسیم بندی سالک در ایران به دو دسته شهری و روستایی، ابراز داشت:در نوع شهری که بیشتر در شهرها ملاحظه می شود ، زخم ها بیشتر خشک و دوره بیماری طولانی و حدود یک سال است و مهمترین مخزن آلودگی پشه ها انسان است ، البته گاهی سگ ها هم آلوده می شوند و در این حالت پشه ها از روی زخم های افراد مبتلا خونخواری کرده و آلوده می شوند و این پشه ها پس از یک هفته تا 10 روز انگل تکثیر خود را کامل کرده و در دهان به وفور یافت می شوند و با خونخواری از انسان او را آلوده می کنند.

وی تاکید کرد: در این حالت انگل به زیر پوست وارد شده و در آنجا تکثیر می شود، پس از چهار تا پنج ماه ، زخمی در محل گزش ایجاد می شود.

دکتر حاتم در خصوص نوع روستایی بیماری سالک نیز گفت: در نوع روستایی که در اکثر مناطق روستایی ایران ملاحظه می شود ، مخزن اصلی جوندگان هستند که موش های بزرگ صحرایی که در دشتها زندگی می کنند از این جمله اند.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز ادامه داد: لانه موش ها به دلیل مرطوب بودن، محل بسیار مناسبی برای تکثیر پشه خاکی است که در این لانه ها انگل سالک مرتب بین موش ها و پشه خاکی ها رد و بدل می شود.

وی تصریح کرد: پشه خاکی ها روزها از لانه موش خارج می شوند و کشاورزان و باغداران و کودکانی که در نزدیک لانه جوندگان فعالیت و بازی می کنند را هدف قرار داده ، روی آن ها خونخواری می کنند و بنابراین انگل سالک از روی موش به انسان منتقل می شود.

دکتر حاتم افزود:در این حالت دوره نهفتگی بیماری کوتاهتر است و قریب به یک ماه پس از گزش در محل خونخواری پشه ، جوش کوچکی ظاهر می شود که با گذشت زمان بزرگ و زخمی می شود، زخم ها بر خلاف نوع شهری مرطوب هستند و گاهی تعدد زخم دیده می شود.

این دکترای انگل شناسی پزشکی خاطرنشان کرد: اغلب این زخمها به دلیل شغل بیماران که عمدتا در روستاها به کار کشاورزی و باغداری مشغول بوده و با خاک در تماس هستند، به باکتری ها و قارچ ها هم آلوده شده و زخم شدت بیشتری پیدا می کند